(ပတၱျမားေဒဝီ
ဇာတ္လမ္း ဗီြဒီယိုကို မၾကည့္ရႈမီ အမွာစကား) ဗမာဘုရင္ဘိုးေတာ္ဘုရား(ေမာင္ဝိုင္း) မက်ဴးေက်ာ္ခင္ကလ
လြန္ခဲ့တဲ့ရာစုနွစ္အနည္းငယ္က မိမိတို႔ရြာအနီးကန္ဒုိင္းနယ္ (ရြာရင္းရြာ) ဆိုတဲ့ ရြာကေလး
မွာ ပါရမီရွင္မိန္းကေလးတစ္ဦး ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ငယ္စဥ္ကပင္စိတ္ေနစိတ္ထား၊ အက်င့္စာရိတၱ
အလြန္ေကာင္းမြန္ၿပီး ဘာသာေရးမွာ စိတ္ဝင္းစားေလ့ရွိေတာ့ လူႀကီးမ်ားႏွင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔သြားၿပီး
ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ေလ့ရွိတယ္။ အသား နည္းနည္းညိဳတာမို႔ ေစာမဲၾကည္(ရခိုင္လို ေစာေမးက်ီ)
လို႔ပဲေခၚၾကတယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္း မ်ားႏွင့္ ရြာအနီးမွေတာအုပ္ကေလးမွာ ထင္းေခြဖို႔သြားရာမွ
အျပန္ေခ်ာင္းကေလး တစ္ခုမွာ ေရခ်ိဳးၾကပါသတဲ့။ တစ္ခ်ိဳ႕မိန္းခေလးေတြက ယက္သဲ့ကေလးျဖင့္
ငါးဖမ္းသလို ကစားၾကတာကိုျမင္ေတာ့ မေစာမဲၾကည္လည္း လိုက္လုပ္ပါတယ္။ သူ႔မရဲ့ယက္ သက္ထဲကို
ေက်ာက္ခဲတစ္လံုး ခဏခဏဝင္လာလို႔ အဲဒီေက်ာက္ကို အိမ္သို႔ယူလာခဲ့တယ္။ ေက်ာက္ကေလးက ညအေမွာင္ထဲမွာ
ေရာင္တစ္ဖိမ့္ဖိမ့္ ေတာက္ေနေတာ့ အံ့ၾသၾကရတယ္။ အမွန္က ပါရမီရွင္တို႔ဆီ ေရာက္လာတတ္ေသာ
ပတၱျမားမ်က္ရွင္ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ တစ္ေယာက္စကား တစ္ေယာက္နားဆိုသလုိပါပဲ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ရခုိင္ဘုရင္ဆီ သတင္းေရာက္သြားခဲ့ေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရမၼာဝတီၿမိဳ႕စားမွ တဆင့္ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ကို
အေရာက္ပို႔ကာဆက္သေစတယ္။ နန္းေတာ္ ေရာက္ေတာ့ ပတၱျမားေက်ာက္ထည့္ယူလာတဲ့ ေသတၱာကေလးထဲမွာ
ဘာမွွ မေတြ႔ရေတာ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ရခိုင္ဘုရင္ကိုယ္တုိင္ခ်ီတက္လာၿပီး ပတၱျမား ေက်ာက္ကိုေရာ
ေစာမဲၾကည္ကိုပါ သိမ္းယူသြားခဲ့တယ္။ “ရတနာရွိရာ
ဆက္ဖတ္ဖို႔ေဒမွာပါကား
